เข้าสู่ระบบ(Log in)
Top posters
AC10_Dream (193) | ||||
ACKangz (131) | ||||
catchord (62) | ||||
Hatsune_Miku (46) | ||||
White Killer (39) | ||||
lospeed002 (34) | ||||
muuugoub (30) | ||||
Nattapol (30) | ||||
LOVE_marie (24) | ||||
PAT'Z (24) |
Latest topics
ค้นหา
The Right to be God หากคิดว่ามันคุ้มค่า ก็ลองแลกดูสิ
2 posters
หน้า 1 จาก 1
The Right to be God หากคิดว่ามันคุ้มค่า ก็ลองแลกดูสิ
Fiction : The Right To Be God
Author : GodHand107 [Abe_dE_WeskeR] [Putterkrub]
-----------------------------------
อำนาจของพระเจ้าย่อมสูงสุด เด็ดขาด และเป็นนิรันดร์...
พระองค์มีอำนาจที่จะปกครองผืนดินแห่งใดก็ได้...
พระองค์มีอำนาจที่จะบงการสิ่งมีชีวิตใด ๆก็ได้...
พระองค์มีอำนาจที่จะพรากสิ่งรักของใครก็ได้...
เขายอมละทิ้งความเป็นมนุษย์เพื่อแลกมาด้วยอำนาจนั้น...
-----------------------------------
ชาร้อนกรุ่น มีไอระเหยออกมา เขาไม่ได้ แตะต้องมันแม้แต่น้อย แม้ว่ากลิ่นของมันจะเคยทำให้เขาอดใจไม่ไหวต้องลิ้มรสชาติอันหอมหวานของมัน
หากแต่ไอกรุ่นของมันทำให้เขาผู้นั้น เหม่อมองมันได้อย่างพินิจ
แสงแดด ส่องออกมาจากหน้าต่าง เป็นเงาวาวบริเวณหัวโต๊ะ ทำให้เขาผู้นั้นรำลึกถึงเหตุการณ์เมื่อเกือบ สองทศวรรต ที่แล้ว ในประเทศ เยอรมัน
ณ เวลานั้น เขา...ผู้สวมชุด คลุมแขนยาวสีดำ ยืนอยู่ต่อหน้า ผู้ที่พยายาม จะโค่นล้มพระเจ้า โดยการหันหัวกระสุนเหล็กใส่ แต่.... ชายผู้นั้นไม่อาจขั้นขืนกฎเกณฑ์นั้นได้
มนุษย์ผู้จองหองพระเจ้า จ้องมองเขาด้วยความโกรธ เคียดแค้น เขาผู้นั้นคิดจะแหกกฎเกณฑ์ ของสิ่งที่ เรียกว่าพระเจ้า
กฎเกณฑ์ในการมีชีวิตเหนืออยู่ทุกสิ่งทุกอย่าง สามารถพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปได้ในพริบตา
หากแต่ชายผู้จ้องมองด้วยความจองหอง ตระหนักรู้ดีว่า เขานั้นไม่สามารถโค่นล้มพระเจ้าได้ แต่ด้วยความมุมานะ เขาผู้นั้นไม่ยอมแพ้ พยายามที่จะโค่นล้มพระเจ้าให้ได้
หากแต่เค้าหารู้ไม่ว่า ชายในชุดดำที่อยู่ตรงหน้าเขานั้น ไม่สามารถ กำจัดได้ ด้วยพลังของมนุษย์ ธรรมดา ชายผู้เป็นพระเจ้ายืนมองเขาจากที่ที่สูงกว่าหลังจากที่เขาได้หักขาชายผู้นั้นแล้วลงไปนอนราบกับพื้น
ตาแดงกล่ำ จ้องมองผู้จองหองด้วยความสมเภช เวทนา เขาผู้ยืนสูงกว่า ได้ยิ้มแสยะ และได้ลดตัวมาคุยกับ ชาวมนุษย์ ธรรมดา นามว่า "เกรส ราฟาเอล"
"รู้รึยังล่ะ ... ว่าท้าทายพระเจ้าหน่ะเป็นยังไง...." ชายผู้เป็นพระเจ้า มองจากด้านบนพร้อมกับยิ้มแสยะ หากแต่เต็มไปด้วยความกังวลที่เป็นไปได้ ว่ามนุษย์จะโค่นล้มพระเจ้าได้
ชายผู้ล้มกลิ้งนอนอยู่เบื้องล่างยิ้มแสยะ พร้อมน้ำตา เงยหน้าขึ้นมอง และตอบกับพระเจ้าว่า " มีออกบ่อยไป กรณีที่สวะหน่ะ... ถล่มเทพเจ้า " คำพูดนั้่นเป็นคำที่สั้น แต่ความหมายลึกซึ้ง
แต่ชายผู้นั้นหารู้ไม่ว่า คำพูดของเขานั้น ไม่มีผลกระทบ อะไรกับ พระเจ้าอีกต่อไป . . .
ชายผู้นั้น รีบเอามือเคลื่อนไปที่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว แต่เขาหารู้ไม่ว่า คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาหายไปแล้ว เขาผู้นั้นเคลื่อนที่ได้เร็วราวกับว่า โลกนั้นไร้ซึ่งแรงดึงดูด " นี่... มือหน่ะ ผมขอนะ..."
เสียงพูดพร้อมเยาะเย้ยดึงมาจากข้างหลังด้วยความนุ่มนวล เกรส หันไปมองกลับพบว่า ชายผู้นั้น ได้ดึงมือ ของตัวเอง หลุดไปแล้ว . . .
ตอนแรกมันก็ไม่ได้มีอะไรหรอก แต่ว่า พอเวลาผ่านไปไม่ถึง สิบวินาที . . . ความเจ็บปวดแสบแปล๊บๆ มันก็ เริ่มไล่ตามมา ชายผุ้เป็นพระเจ้า ยืนมอง เจ้าคนจองหองด้วยความเยาะเย้ย สะใจ
" ว่าไงนะ กรณีที่สวะถล่มเทพพระเจ้าหรอ ? " คำพูดเยาะเย้ย ที่พูด ออกมา พร้อมกับยิ้มแสยะ ด้วยสายตาที่เย่อหยิ่งมองไปที่เกรส
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่เกรส ได้ยิน . . . เพราะหลังจากนั้นชายผู้เป็นพระเจ้าได้ใช้มือ อันใหญ่กว้างหนา จับที่ปากและคอ บิดไปคนละทิศทาง กระดูก บริเวณหลังคอ. . .
เขา... ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว . . . คู่ปรับตลอด กาลของพระเจ้า ก็สิ้นลมหายใจแล้ว. . . ไม่มีผุ้ใดกล้า ขัดแย้งต่อเขาผู้นี้อีก แต่หากเขาผู้นี้ก็รับรู้ได้ ถึงการ มายึดอำนาจ จากพระเจ้าที่แท้จริง....
----------------------------------------
นึกแล้วก็ขนลุกวาบ ไปทั้งตัว ชายผู้นั้นกลับไปหยิบชา ที่เค้าเหม่อมองมัน ......นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เขาไม่ได้ รู้สึก ถึงรสชาติ ของชา เอสเกิร์ล ที่เค้าชื่นชอบ
ทำไมหน่ะหรอ ชายผู้นี้ ได้ละทิ้ง ฐานะ ความเป็นมนุษย์ไปตั้งแต่ เขาได้รับ ไวรัส ชนิดนี้มา. . . "Progenitor Virus" ระยะแรก
ไวรัสให้ผลตอบแทนที่ดีต่อเขา เขาแข็งแกร่งไปพร้อมกับ จุดอ่อนของมนุษย์ ต่างๆนานา ได้ถูกกำจัดไปพร้อมกับความเป็นมนุษย์
เขาสามารถหักเหล็กกล้าเหมือนหักไส้ดินสอ ฉีกเนื้อหนังมนุษย์เหมือนฉีกกระดาษสา และเคลื่อนไหวราวกับโลกนี้ไร้แรงดึงดูด เขากลายเป็นสิ่งที่ไม่ว่าอะไรก็หยุดยั้งไม่ได้...
เพียงแต่วันนึง . . . ในขณะที่เขาเดินอยู่ในตรอกซอยเปลี่ยว สถานที่แห่งนั้นมืดมิด แต่เขาก็พบแสงไฟ พร้อมกับควัน สิ่งนั้นสินะ คือสิ่งที่มนุษย์เรียกว่าบุหรี่
หากแต่เค้าเดินไปแล้วพบกับกลุ่มคนมากมาย ยืนล้อมเขาอยู่เขาไม่ได้สนใจอะไร เขาคือพระผู้เป็นเจ้า จนกระทั่งมีของแข็งเป็นเงินวาว ปลายแหลม พุ่งตรงมาที่ด้านหลัง. . .
และมีเสียงทักขึ้นว่า" พี่ชายเอาตังซะ!!! " หากแต่เค้าไม่ได้สนใจ . . . เพราะ เขาป่นกะโหลก เจ้าเด็กพวกนั้นในเวลาไม่ถึงวินาทีต่อมา เขาไม่ได้สนใจเลยว่า เขาโดนแทง
เขารู้แค่ว่า เจ้าสิ่งแหลมคมนั้น มันแทงทะลุผ่านตรง ปอด แต่ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่ที่เขารับรู้คือ มีเสียงคนทักและเห็นมันทะลุหน้าอก
เขาเริ่มตระหนักถึงความเป็นจริง...
เขาไม่เจ็บปวดอีกแล้ว...
ไวรัสทำให้ร่างกายของเขาเริ่มสูญเสียการตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่สิ่งมีชีวิตพึงมี...
พลังของพระเจ้า แลกกับความเป็นมนุษย์
ชายผู้เป็นพระเจ้าไม่เคยคิดฝัน ว่านี่เป็นราคาจริงที่เขาต้องจ่าย...
ไวรัสกำลังฆ่าเขาทั้งเป็น โดยที่เขาไม่อาจรู้ว่ามีเวลาเหลือแค่ไหนก่อนที่เศษเสี้ยวของความเป็นมนุษย์ที่หลงเหลืออยู่ภายในร่างกายจะถูกฉกชิงไปจนหมดสิ้น...
อัลเบิร์ท เวสเกอร์ได้สัมผัสกับความรู้สึกที่เขาไม่ได้สัมผัสมาหลายสิบปี...
...ความหวาดกลัว...
เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่หายไปก็มีมากขึ้น...
เมื่อเขายื่นมือเข้าไปในเตาผิงให้เปลวไฟเผาเนื้อหนังจนส่งกลิ่นเหม็นไหม้ และชักมือที่ไหม้เกรียมกลับออกมา ไวรัสก็จะทำหน้าที่ของมันในการฟื้นฟูสภาพผิวหนังจนกลับมาเป็นเหมือนเดิม กระบวนการทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยที่เขาก็ยังคงไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น...
เขาไม่สามารถสัมผัสไอแดดที่อบอุ่นของฤดูร้อนหรือลมเย็นที่สดชื่นของฤดูหนาว...ไม่สามารถรับรสจัดจ้านของอาหารหรือรสละมุนลิ้นของชาเอสเกิร์ล...ไม่สามารถได้กลิ่นหอมเตะจมูกของไวน์ชั้นเลิศหรือกลิ่นหอมอ่อน ๆของดอกไม้ในสวน...แม้แต่สัมผัสของเบาะหนังอย่างดีที่เขาเคยนึกโปรดปรานก็ไม่อาจให้ความสำราญแก่เขาได้อีกแล้ว...
...เขาสูญเสียสิ่งที่เป็นสัญญาณแสดงการมีชีวิตในฐานะมนุษย์...
เขาผู้นั้นนั่งอยู่หัวโต๊ะประชุมของเครือบริษัทที่ทรงอำนาจที่สุดในโลก...
อภิสิทธิ์ในการเขียนประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของโลก ตอนนี้ ตกเป็นของเขา...
...อภิสิทธิ์ที่จะเล่นบทของพระเจ้า...
อีกสิบห้านาทีจะถึงเวลานัดหมาย...เพื่อนร่วมงานของเขา เอ็กเซลล่า กิโอเน่ เป็นคนแรกที่มาถึง
เขารู้ว่าหล่อนเข้ามาแล้ว... เขาได้ยินเสียงเปิดประตู...เขาเห็นภาพของหล่อนตอนเปิดประตูเข้ามาและทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทางขวามือ...แต่เมื่อหล่อนจับมือเขาเป็นเชิงทักทาย...
เขากลับไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของหล่อนแม้แต่น้อย...
“คนอื่นชักช้าจริง...”
เอ๊กเซลลาอุทธรณ์ เมื่อก้มมองนาฬิกาข้อมือ “ยังดี ที่ในนี้ไม่ร้อนว่าไหม?”
เขาไม่ได้ตอบ ด้วยไม่รู้ถึงอุณหภูมิใด ๆ ซึ่งหล่อนเองก็ไม่ได้ใส่ใจ...
เขาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น...
ไม่อาจรับรู้...กระทั่งสัมผัสของมนุษย์ด้วยกัน...
ไม่สิ...เขาไม่ได้เป็นมนุษย์อีกแล้ว...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไอกรุ่นจากแก้วชาจางหายไปตั้งแต่เมื่อสิบนาทีก่อน...กลิ่นและรสของมันคงเย็นชืดแล้ว หากเขายกมันขึ้นจิบอย่างไม่ใส่ใจ ทำไมต้องใส่ใจ... ในเมื่อตอนนี้...เขายากจะแยกแยะกลิ่นเบาะหนังออกจากกลิ่นของชาสด...
เขา...ผู้ซึ่งมีอำนาจสูงสุด เด็ดขาด และเป็นนิรันดร์...
เขาผู้มีอำนาจที่จะปกครองผืนดินแห่งใดก็ได้...
เขาผู้มีอำนาจที่จะบงการสิ่งมีชีวิตใด ๆก็ได้...
เขาผู้มีอำนาจที่จะพรากสิ่งรักของใครก็ได้...
เขา...ผู้ได้ละทิ้ง....ความสุขในฐานะมนุษย์...
สิ่งที่ได้มา...ไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่เขาต้องเสียไป...
.
.
.
หากเขาผู้นั้นรู้ดี...
ตอนนี้สายเกินจะสำนึกเสียใจ...
ปล. แต่งสดพิมพ์จนเมื่อยอ่ะ
Author : GodHand107 [Abe_dE_WeskeR] [Putterkrub]
-----------------------------------
อำนาจของพระเจ้าย่อมสูงสุด เด็ดขาด และเป็นนิรันดร์...
พระองค์มีอำนาจที่จะปกครองผืนดินแห่งใดก็ได้...
พระองค์มีอำนาจที่จะบงการสิ่งมีชีวิตใด ๆก็ได้...
พระองค์มีอำนาจที่จะพรากสิ่งรักของใครก็ได้...
เขายอมละทิ้งความเป็นมนุษย์เพื่อแลกมาด้วยอำนาจนั้น...
-----------------------------------
ชาร้อนกรุ่น มีไอระเหยออกมา เขาไม่ได้ แตะต้องมันแม้แต่น้อย แม้ว่ากลิ่นของมันจะเคยทำให้เขาอดใจไม่ไหวต้องลิ้มรสชาติอันหอมหวานของมัน
หากแต่ไอกรุ่นของมันทำให้เขาผู้นั้น เหม่อมองมันได้อย่างพินิจ
แสงแดด ส่องออกมาจากหน้าต่าง เป็นเงาวาวบริเวณหัวโต๊ะ ทำให้เขาผู้นั้นรำลึกถึงเหตุการณ์เมื่อเกือบ สองทศวรรต ที่แล้ว ในประเทศ เยอรมัน
ณ เวลานั้น เขา...ผู้สวมชุด คลุมแขนยาวสีดำ ยืนอยู่ต่อหน้า ผู้ที่พยายาม จะโค่นล้มพระเจ้า โดยการหันหัวกระสุนเหล็กใส่ แต่.... ชายผู้นั้นไม่อาจขั้นขืนกฎเกณฑ์นั้นได้
มนุษย์ผู้จองหองพระเจ้า จ้องมองเขาด้วยความโกรธ เคียดแค้น เขาผู้นั้นคิดจะแหกกฎเกณฑ์ ของสิ่งที่ เรียกว่าพระเจ้า
กฎเกณฑ์ในการมีชีวิตเหนืออยู่ทุกสิ่งทุกอย่าง สามารถพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปได้ในพริบตา
หากแต่ชายผู้จ้องมองด้วยความจองหอง ตระหนักรู้ดีว่า เขานั้นไม่สามารถโค่นล้มพระเจ้าได้ แต่ด้วยความมุมานะ เขาผู้นั้นไม่ยอมแพ้ พยายามที่จะโค่นล้มพระเจ้าให้ได้
หากแต่เค้าหารู้ไม่ว่า ชายในชุดดำที่อยู่ตรงหน้าเขานั้น ไม่สามารถ กำจัดได้ ด้วยพลังของมนุษย์ ธรรมดา ชายผู้เป็นพระเจ้ายืนมองเขาจากที่ที่สูงกว่าหลังจากที่เขาได้หักขาชายผู้นั้นแล้วลงไปนอนราบกับพื้น
ตาแดงกล่ำ จ้องมองผู้จองหองด้วยความสมเภช เวทนา เขาผู้ยืนสูงกว่า ได้ยิ้มแสยะ และได้ลดตัวมาคุยกับ ชาวมนุษย์ ธรรมดา นามว่า "เกรส ราฟาเอล"
"รู้รึยังล่ะ ... ว่าท้าทายพระเจ้าหน่ะเป็นยังไง...." ชายผู้เป็นพระเจ้า มองจากด้านบนพร้อมกับยิ้มแสยะ หากแต่เต็มไปด้วยความกังวลที่เป็นไปได้ ว่ามนุษย์จะโค่นล้มพระเจ้าได้
ชายผู้ล้มกลิ้งนอนอยู่เบื้องล่างยิ้มแสยะ พร้อมน้ำตา เงยหน้าขึ้นมอง และตอบกับพระเจ้าว่า " มีออกบ่อยไป กรณีที่สวะหน่ะ... ถล่มเทพเจ้า " คำพูดนั้่นเป็นคำที่สั้น แต่ความหมายลึกซึ้ง
แต่ชายผู้นั้นหารู้ไม่ว่า คำพูดของเขานั้น ไม่มีผลกระทบ อะไรกับ พระเจ้าอีกต่อไป . . .
ชายผู้นั้น รีบเอามือเคลื่อนไปที่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว แต่เขาหารู้ไม่ว่า คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาหายไปแล้ว เขาผู้นั้นเคลื่อนที่ได้เร็วราวกับว่า โลกนั้นไร้ซึ่งแรงดึงดูด " นี่... มือหน่ะ ผมขอนะ..."
เสียงพูดพร้อมเยาะเย้ยดึงมาจากข้างหลังด้วยความนุ่มนวล เกรส หันไปมองกลับพบว่า ชายผู้นั้น ได้ดึงมือ ของตัวเอง หลุดไปแล้ว . . .
ตอนแรกมันก็ไม่ได้มีอะไรหรอก แต่ว่า พอเวลาผ่านไปไม่ถึง สิบวินาที . . . ความเจ็บปวดแสบแปล๊บๆ มันก็ เริ่มไล่ตามมา ชายผุ้เป็นพระเจ้า ยืนมอง เจ้าคนจองหองด้วยความเยาะเย้ย สะใจ
" ว่าไงนะ กรณีที่สวะถล่มเทพพระเจ้าหรอ ? " คำพูดเยาะเย้ย ที่พูด ออกมา พร้อมกับยิ้มแสยะ ด้วยสายตาที่เย่อหยิ่งมองไปที่เกรส
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่เกรส ได้ยิน . . . เพราะหลังจากนั้นชายผู้เป็นพระเจ้าได้ใช้มือ อันใหญ่กว้างหนา จับที่ปากและคอ บิดไปคนละทิศทาง กระดูก บริเวณหลังคอ. . .
เขา... ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว . . . คู่ปรับตลอด กาลของพระเจ้า ก็สิ้นลมหายใจแล้ว. . . ไม่มีผุ้ใดกล้า ขัดแย้งต่อเขาผู้นี้อีก แต่หากเขาผู้นี้ก็รับรู้ได้ ถึงการ มายึดอำนาจ จากพระเจ้าที่แท้จริง....
----------------------------------------
นึกแล้วก็ขนลุกวาบ ไปทั้งตัว ชายผู้นั้นกลับไปหยิบชา ที่เค้าเหม่อมองมัน ......นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เขาไม่ได้ รู้สึก ถึงรสชาติ ของชา เอสเกิร์ล ที่เค้าชื่นชอบ
ทำไมหน่ะหรอ ชายผู้นี้ ได้ละทิ้ง ฐานะ ความเป็นมนุษย์ไปตั้งแต่ เขาได้รับ ไวรัส ชนิดนี้มา. . . "Progenitor Virus" ระยะแรก
ไวรัสให้ผลตอบแทนที่ดีต่อเขา เขาแข็งแกร่งไปพร้อมกับ จุดอ่อนของมนุษย์ ต่างๆนานา ได้ถูกกำจัดไปพร้อมกับความเป็นมนุษย์
เขาสามารถหักเหล็กกล้าเหมือนหักไส้ดินสอ ฉีกเนื้อหนังมนุษย์เหมือนฉีกกระดาษสา และเคลื่อนไหวราวกับโลกนี้ไร้แรงดึงดูด เขากลายเป็นสิ่งที่ไม่ว่าอะไรก็หยุดยั้งไม่ได้...
เพียงแต่วันนึง . . . ในขณะที่เขาเดินอยู่ในตรอกซอยเปลี่ยว สถานที่แห่งนั้นมืดมิด แต่เขาก็พบแสงไฟ พร้อมกับควัน สิ่งนั้นสินะ คือสิ่งที่มนุษย์เรียกว่าบุหรี่
หากแต่เค้าเดินไปแล้วพบกับกลุ่มคนมากมาย ยืนล้อมเขาอยู่เขาไม่ได้สนใจอะไร เขาคือพระผู้เป็นเจ้า จนกระทั่งมีของแข็งเป็นเงินวาว ปลายแหลม พุ่งตรงมาที่ด้านหลัง. . .
และมีเสียงทักขึ้นว่า" พี่ชายเอาตังซะ!!! " หากแต่เค้าไม่ได้สนใจ . . . เพราะ เขาป่นกะโหลก เจ้าเด็กพวกนั้นในเวลาไม่ถึงวินาทีต่อมา เขาไม่ได้สนใจเลยว่า เขาโดนแทง
เขารู้แค่ว่า เจ้าสิ่งแหลมคมนั้น มันแทงทะลุผ่านตรง ปอด แต่ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่ที่เขารับรู้คือ มีเสียงคนทักและเห็นมันทะลุหน้าอก
เขาเริ่มตระหนักถึงความเป็นจริง...
เขาไม่เจ็บปวดอีกแล้ว...
ไวรัสทำให้ร่างกายของเขาเริ่มสูญเสียการตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่สิ่งมีชีวิตพึงมี...
พลังของพระเจ้า แลกกับความเป็นมนุษย์
ชายผู้เป็นพระเจ้าไม่เคยคิดฝัน ว่านี่เป็นราคาจริงที่เขาต้องจ่าย...
ไวรัสกำลังฆ่าเขาทั้งเป็น โดยที่เขาไม่อาจรู้ว่ามีเวลาเหลือแค่ไหนก่อนที่เศษเสี้ยวของความเป็นมนุษย์ที่หลงเหลืออยู่ภายในร่างกายจะถูกฉกชิงไปจนหมดสิ้น...
อัลเบิร์ท เวสเกอร์ได้สัมผัสกับความรู้สึกที่เขาไม่ได้สัมผัสมาหลายสิบปี...
...ความหวาดกลัว...
เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่หายไปก็มีมากขึ้น...
เมื่อเขายื่นมือเข้าไปในเตาผิงให้เปลวไฟเผาเนื้อหนังจนส่งกลิ่นเหม็นไหม้ และชักมือที่ไหม้เกรียมกลับออกมา ไวรัสก็จะทำหน้าที่ของมันในการฟื้นฟูสภาพผิวหนังจนกลับมาเป็นเหมือนเดิม กระบวนการทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยที่เขาก็ยังคงไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น...
เขาไม่สามารถสัมผัสไอแดดที่อบอุ่นของฤดูร้อนหรือลมเย็นที่สดชื่นของฤดูหนาว...ไม่สามารถรับรสจัดจ้านของอาหารหรือรสละมุนลิ้นของชาเอสเกิร์ล...ไม่สามารถได้กลิ่นหอมเตะจมูกของไวน์ชั้นเลิศหรือกลิ่นหอมอ่อน ๆของดอกไม้ในสวน...แม้แต่สัมผัสของเบาะหนังอย่างดีที่เขาเคยนึกโปรดปรานก็ไม่อาจให้ความสำราญแก่เขาได้อีกแล้ว...
...เขาสูญเสียสิ่งที่เป็นสัญญาณแสดงการมีชีวิตในฐานะมนุษย์...
เขาผู้นั้นนั่งอยู่หัวโต๊ะประชุมของเครือบริษัทที่ทรงอำนาจที่สุดในโลก...
อภิสิทธิ์ในการเขียนประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของโลก ตอนนี้ ตกเป็นของเขา...
...อภิสิทธิ์ที่จะเล่นบทของพระเจ้า...
อีกสิบห้านาทีจะถึงเวลานัดหมาย...เพื่อนร่วมงานของเขา เอ็กเซลล่า กิโอเน่ เป็นคนแรกที่มาถึง
เขารู้ว่าหล่อนเข้ามาแล้ว... เขาได้ยินเสียงเปิดประตู...เขาเห็นภาพของหล่อนตอนเปิดประตูเข้ามาและทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทางขวามือ...แต่เมื่อหล่อนจับมือเขาเป็นเชิงทักทาย...
เขากลับไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของหล่อนแม้แต่น้อย...
“คนอื่นชักช้าจริง...”
เอ๊กเซลลาอุทธรณ์ เมื่อก้มมองนาฬิกาข้อมือ “ยังดี ที่ในนี้ไม่ร้อนว่าไหม?”
เขาไม่ได้ตอบ ด้วยไม่รู้ถึงอุณหภูมิใด ๆ ซึ่งหล่อนเองก็ไม่ได้ใส่ใจ...
เขาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น...
ไม่อาจรับรู้...กระทั่งสัมผัสของมนุษย์ด้วยกัน...
ไม่สิ...เขาไม่ได้เป็นมนุษย์อีกแล้ว...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไอกรุ่นจากแก้วชาจางหายไปตั้งแต่เมื่อสิบนาทีก่อน...กลิ่นและรสของมันคงเย็นชืดแล้ว หากเขายกมันขึ้นจิบอย่างไม่ใส่ใจ ทำไมต้องใส่ใจ... ในเมื่อตอนนี้...เขายากจะแยกแยะกลิ่นเบาะหนังออกจากกลิ่นของชาสด...
เขา...ผู้ซึ่งมีอำนาจสูงสุด เด็ดขาด และเป็นนิรันดร์...
เขาผู้มีอำนาจที่จะปกครองผืนดินแห่งใดก็ได้...
เขาผู้มีอำนาจที่จะบงการสิ่งมีชีวิตใด ๆก็ได้...
เขาผู้มีอำนาจที่จะพรากสิ่งรักของใครก็ได้...
เขา...ผู้ได้ละทิ้ง....ความสุขในฐานะมนุษย์...
สิ่งที่ได้มา...ไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่เขาต้องเสียไป...
.
.
.
หากเขาผู้นั้นรู้ดี...
ตอนนี้สายเกินจะสำนึกเสียใจ...
ปล. แต่งสดพิมพ์จนเมื่อยอ่ะ
แก้ไขล่าสุดโดย Abe_dE_WeskeR เมื่อ Mon Nov 09, 2009 9:31 pm, ทั้งหมด 1 ครั้ง
Abe_dE_WeskeR- Moderators
- โพส : 15
พอยท์ : 29
เกียรติยศ : 0
อาชีพ : ผู้บริหารUmbrella
Perfect : 0
Re: The Right to be God หากคิดว่ามันคุ้มค่า ก็ลองแลกดูสิ
สับ+ คอมเม๊นต์แหลกได้เลยเพื่อเป็นกำลังใจในการแต่งผลงานชิ้นต่อไป
!!!
!!!
Abe_dE_WeskeR- Moderators
- โพส : 15
พอยท์ : 29
เกียรติยศ : 0
อาชีพ : ผู้บริหารUmbrella
Perfect : 0
Re: The Right to be God หากคิดว่ามันคุ้มค่า ก็ลองแลกดูสิ
เอ้อ !! อ่านเป็นคนแรก และก็อ่านพร้อมกับตรวจอักษรไปทีละตัวๆด้วย ยาวมาก*-* อิอิ
ACKangz- Member - Rank A
- โพส : 131
พอยท์ : 416
เกียรติยศ : 4
อาชีพ : นักเรียน
Perfect : 0
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Mon Oct 29, 2012 10:15 am by amy9999
» แจก AlienShooter 2 Reloaded [ 250MB ]
Sun Feb 26, 2012 7:02 pm by tamwa1144
» Why ? เว็บนี้มันขาดอะไรกัน !! ~
Tue Nov 24, 2009 8:38 pm by AC10_Dream
» Games Request Room Update !!
Sun Nov 22, 2009 5:51 pm by AC10_Dream
» แยกแยะความรัก
Fri Nov 20, 2009 10:53 pm by AC10_Dream